در مورد سوال شما، باید به نکات قانونی و عاطفی مختلفی توجه کرد.
از نظر قانونی:
- در ایران، زن و شوهر از نظر حقوقی مستقل از یکدیگر هستند و هر کدام میتوانند بدون رضایت دیگری در اموال و داراییهای خود تصرف کنند.
- این به این معنی است که شوهر نمیتواند به طور قانونی مانع از کار کردن زن خود به عنوان مشاور حقوقی شود، حتی اگر با این شغل مخالف باشد.
- البته، در برخی موارد خاص، ممکن است شوهر بتواند از طریق دادگاه و با اثبات ضرر و زیان، مانع از کار کردن زن خود به عنوان مشاور حقوقی شود.
از نظر عاطفی:
- ازدواج بر پایه احترام و تفاهم متقابل بنا شده است.
- **اگر مردی با شغل همسرش به عنوان مشاور حقوقی مخالف باشد، باید این موضوع را با او به طور صادقانه و صریح در میان بگذارد و دلایل خود را برای مخالفتش توضیح دهد.
- **زن و شوهر باید با یکدیگر گفتگو کنند و به دنبال راه حلی باشند که برای هر دوی آنها قابل قبول باشد.
در اینجا چند راه حل احتمالی وجود دارد:
- **زن میتواند ساعت کاری خود را تنظیم کند تا بیشتر با همسرش وقت بگذراند.
- **زن و شوهر میتوانند از یک مراقب کودک برای نگهداری از فرزندانشان در زمانهایی که زن شاغل است استفاده کنند.
- **زن میتواند **در **مواردی که **مخالف **شوهرش هستند مشاوره ندهد.
**مهم ترین نکته این است که زن و شوهر **با یکدیگر **احترام بگذارند و **برای حل مشکلاتشان **با یکدیگر همکاری کنند.
**در نهایت، **اگر زن و شوهر **نتوانند **به **توافق **برسند، **ممکن است **نیاز به **مشاوره **ازدواج داشته باشند.
قوانین مربوط به اشتغال زنان در ایران و حقوق و تکالیف زن و شوهر:
در ایران، قوانین متعددی در خصوص اشتغال زنان و حقوق و تکالیف زن و شوهر وجود دارد که باید به طور جامع و با در نظر گرفتن تمامی جوانب بررسی شوند.
قانون مدنی:
- ماده 1103: مطابق این ماده، “انجام تعهدات زناشویی به جز وظایف مربوط به تمکین، بر عهده زن و شوهر به طور مساوی است.”
- ماده 1104: این ماده بیان می کند که “هر یک از زن و شوهر می تواند برای انجام تعهدات خود به دیگری اخطار کند که در صورت عدم انجام تعهد، مجاز به عدم انجام وظایف خود خواهد بود.”
- ماده 1105: طبق این ماده، “اگر یکی از زن و شوهر تعهدات خود را در مقابل دیگری انجام ندهد، طرف مقابل می تواند به دادگاه مراجعه و تقاضای طلاق کند.”
- ماده 1117: این ماده که بحثبرانگیزترین ماده در این زمینه است، بیان می کند که “شوهر می تواند زن خود را از حرفه یا صنعتی که منافی مصالح خانوادگی یا حیثیت خود یا زن باشد، منع کند.”
قانون کار:
- ماده 7: این ماده اصل تساوی فرصت های شغلی برای زنان و مردان را به رسمیت می شناسد و هرگونه تبعیض در این زمینه را ممنوع اعلام می کند.
- ماده 75: این ماده مرخصی زایمان و شیردهی را برای زنان شاغل به مدت 9 ماه به طور کامل و با پرداخت حقوق و مزایا در نظر گرفته است.
- ماده 115: این ماده حق اشتغال زنان در کارگاه هایی که مردان در آنها کار می کنند را با رعایت موازین شرعی و بهداشتی و مقررات مربوط به کار زنان و کودکان، به رسمیت می شناسد.
سایر قوانین:
- قانون حمایت از خانواده: این قانون نیز به حقوق و تکالیف زن و شوهر و از جمله حق اشتغال زنان می پردازد.
- آئین نامه اجرایی قانون کار: این آئین نامه جزئیات بیشتری را در خصوص نحوه اجرای قانون کار، از جمله در خصوص اشتغال زنان، ارائه می دهد.
نکات مهم:
- در تفسیر و اجرای قوانین مربوط به اشتغال زنان، باید به اصل تساوی حقوق زن و مرد، کرامت انسانی و شئونات اسلامی توجه شود.
- در صورت بروز اختلاف بین زن و شوهر در خصوص اشتغال زن، دادگاه با در نظر گرفتن تمامی جوانب و با رعایت موازین شرعی و قانونی، حکم را صادر خواهد کرد.
- زنان برای انجام تعهدات زناشویی خود، از جمله تمکین، وظایف شرعی و قانونی دارند.
- مردان نیز موظف به حمایت مالی و عاطفی از همسر خود هستند و باید شرایط لازم را برای انجام تعهدات زناشویی توسط زن فراهم کنند.
- اطلاعات ارائه شده در اینجا فقط جنبه اطلاعرسانی دارد و به هیچ وجه جایگزین مشاوره حقوقی تخصصی و به روز نمیباشد.
- برای دریافت مشاوره حقوقی در خصوص قوانین مربوط به اشتغال زنان و حقوق و تکالیف زن و شوهر، باید به وکیل دادگستری یا مشاور حقوقی متخصص در این زمینه مراجعه کنید.
در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران، روابط زوجین بر پایه سکونت، مودت و معاشرت بنا شده است و هر یک از زوجین حقوق و تکالیفی نسبت به یکدیگر دارند.
حق اشتغال زن:
- اصل 28 قانون اساسی: “هیچ قانونی را نمی توان بر خلاف شرع و احکام اسلام و حقوق الهی انسان وضع کرد.”
- اصل 38 قانون اساسی: “هیچ کس را به زور نمی توان از خانه اش بیرون کرد مگر به حکم قانون و از طریق مراجع قانونی.”
- ماده 1103 قانون مدنی: “انسان از حقوق طبیعی برخوردار است و این حقوق غیرقابل سلب است مگر در مواردی که قانون به طور صریح اجازه سلب آن را داده باشد.”
- ماده 1105 قانون مدنی: “در روابط زوجین، حقوق و تکالیف آنها بر اساس سکونت، مودت و معاشرت بنا شده است.”
با توجه به اصول و مواد قانونی فوق، زن از حق اشتغال برخوردار است و شوهر نمیتواند مانع از کار کردن او شود.
محدودیتهای اشتغال زن:
- ماده 1106 قانون مدنی: “زوجین میتوانند در حدود موازین شرعی با یکدیگر شرط نمایند که یکی از آنها از حقوق خود صرف نظر کند یا تعهدی را به نفع دیگری انجام دهد.”
- ماده 1117 قانون مدنی: “اگر شوهر به عللی که با شرع و عرف مغایر نباشد از زن خود بخواهد که از شغل یا صنعتی که به مصلحت خانوادگی یا حیثیت او یا زن باشد، دست بکشد، زن باید از آن شغل یا صنعت دست بکشد.”
- ماده 18 قانون حمایت خانواده مصوب 1353: “شوهر میتواند با تأیید دادگاه زن خود را از اشتغال به هر شغلی که منافی مصالح خانوادگی یا حیثیت خود یا زن باشد منع کند. زن نیز میتواند از دادگاه چنین تقاضایی را بنماید. دادگاه در صورتیکه اشتغال به چنین شغلی موجب ضرر و زیان برای زن نباشد و زن نیز تقاضای نفقه نداشته باشد، میتواند مرد را از ممانعت از اشتغال زن بازدارد.”
موارد منع اشتغال زن:
- اشتغالی که مغایر با شرع و عرف باشد.
- اشتغالی که به مصلحت خانوادگی یا حیثیت زن یا شوهر لطمه بزند.
- اشتغالی که زن را از انجام وظایف همسری و مادری باز دارد.
راه حل های قانونی:
- مذاکره و گفتگو: اولین قدم برای حل این مشکل، گفتگوی صمیمی و صادقانه بین زن و شوهر است. زن و شوهر باید با یکدیگر صحبت کنند و به دیدگاه ها و خواسته های یکدیگر احترام بگذارند.
- مشاوره: در صورت عدم موفقیت در گفتگو، زن و شوهر می توانند از یک مشاور یا مددکار اجتماعی کمک بگیرند.
- مراجعه به دادگاه: در نهایت، اگر زن و شوهر نتوانند به توافقی در مورد اشتغال زن دست پیدا کنند، زن می تواند به دادگاه خانواده مراجعه کند و دادخواست طلاق یا تمکین بدهد.
تذکرات:
- در این پاسخ سعی شده است تا به طور خلاصه به حقوق و تکالیف زن و شوهر در مورد اشتغال پرداخته شود.
- برای بررسی دقیق وضعیت خود و دریافت مشاوره حقوقی دقیق، باید به وکیل یا کارشناس حقوقی مراجعه کنید.
- قوانین مربوط به خانواده و روابط زوجین پیچیده است و تفسیرهای مختلفی از آن ها وجود دارد.
- در این پاسخ سعی شده است تا تفسیری کلی از قانون ارائه شود و ممکن است در مورد خاص شما استثناهایی وجود داشته باشد.
