مشاوره حقوقی اداره کار

ترک کار بعد قرارداد مشاوره حقوقی

مشاوره حقوقی تلفنی شبانه روزی

ترک کار بعد از قرارداد موضوعی است که به نوع قرارداد شما و قوانین کار در محل زندگی شما بستگی دارد.

به طور کلی، دو نوع قرارداد کار وجود دارد:

  • قراردادهای موقت: این نوع قراردادها برای مدت زمان مشخصی منعقد می شوند و در پایان آن مدت به طور خودکار فسخ می شوند. در این نوع قراردادها، شما می توانید بدون نیاز به اطلاع قبلی کار خود را ترک کنید.
  • قراردادهای دائمی: این نوع قراردادها برای مدت زمان نامحدود منعقد می شوند و برای فسخ آنها باید شرایط خاصی را رعایت کرد. در غیر این صورت، ترک کار بدون اطلاع قبلی می تواند عواقبی برای شما داشته باشد.

قوانین مربوط به ترک کار بعد از قرارداد در ایران:

در ایران، قانون کار جمهوری اسلامی ایران نحوه فسخ قرارداد کار توسط کارگر و کارفرما را مشخص کرده است.

  • ماده 21 قانون کار: این ماده به کارگر این حق را می دهد که در صورت وجود شرایطی، قرارداد کار خود را فسخ کند. این شرایط عبارتند از:
    • عدم پرداخت حقوق به مدت دو ماه یا بیشتر
    • عدم رعایت شرایط ایمنی و بهداشتی کار
    • تکلیف به انجام کاری که مغایر با قرارداد یا عرف محل باشد
    • سوء رفتار کارفرما یا نماینده او
    • ابتلا به بیماری های صعب العلاج که انجام کار را برای کارگر غیرممکن کند
    • فوت همسر یا یکی از فرزندان کارگر
    • از دست دادن عضو بدن در اثر کار
    • بارداری و زایمان
  • ماده 25 قانون کار: این ماده به کارفرما این حق را می دهد که در صورت وجود شرایطی، قرارداد کار کارگر را فسخ کند. این شرایط عبارتند از:
    • سوء رفتار کارگر
    • عدم انجام تعهدات کارگر
    • غیبت غیر مجاز کارگر بیش از ده روز
    • افشاء اسرار شغلی یا ارتکاب به سرقت
    • مستی حین کار
    • ایجاد مزاحمت برای سایر کارگران یا مشتریان

عواقب ترک کار بعد از قرارداد:

ترک کار بعد از قرارداد بدون رعایت شرایط قانونی می تواند عواقبی برای شما داشته باشد. این عواقب عبارتند از:

  • پرداخت غرامت به کارفرما: کارفرما می تواند به دلیل ترک کار بدون اطلاع قبلی از شما غرامت مطالبه کند.
  • از دست دادن سابقه کار: با ترک کار بعد از قرارداد، ممکن است بخشی از سابقه کار خود را از دست بدهید.
  • مشکل در پیدا کردن شغل جدید: کارفرمایان ممکن است در استخدام کسانی که سابقه ترک کار بدون اطلاع قبلی دارند، تردید داشته باشند.

نکاتی که قبل از ترک کار بعد از قرارداد باید به آنها توجه کنید:

  • قبل از هر کاری، قرارداد کار خود را به دقت مطالعه کنید و از شرایط فسخ آن آگاه شوید.
  • اگر قصد دارید کار خود را ترک کنید، حتماً به طور کتبی به کارفرمای خود اطلاع دهید.
  • در نامه استعفا، تاریخ دقیق ترک کار خود را قید کنید.
  • تا تاریخ ترک کار، به وظایف خود به درستی عمل کنید و از تحویل دادن کارهای ناقص خودداری کنید.

قوانین ترک کار بعد از قرارداد

قوانین مربوط به ترک کار بعد از قرارداد به نوع قرارداد شما بستگی دارد:

قراردادهای موقت:

  • مدت دار: در این نوع قرارداد، تاریخ شروع و پایان کار مشخص شده است. شما موظف هستید تا پایان تاریخ قرارداد به کار خود ادامه دهید. ترک کار قبل از موعد می تواند منجر به جریمه یا پرداخت غرامت به کارفرما شود.
  • غیرمشخص: این نوع قرارداد برای مدت زمان مشخصی منعقد نمی شود و تا زمانی که یکی از طرفین آن را فسخ نکند، ادامه دارد. برای فسخ این نوع قرارداد، باید به مهلت اخطار توجه کنید. مهلت اخطار به طور معمول به ازای هر سال سابقه کار، یک ماه است. به این معنی که شما باید حداقل یک ماه قبل از ترک کار به کارفرما اطلاع دهید.

قراردادهای دائمی:

  • فسخ این نوع قرارداد دشوارتر است و به دلایل موجه قانونی مانند:
    • بیماری: ارائه گواهی پزشکی معتبر
    • مشکلات خانوادگی: ارائه مدارک دال بر ضرورت فسخ قرارداد
    • عدم پرداخت حقوق: در صورت عدم پرداخت حقوق توسط کارفرما می توانید بدون اخطار قبلی کار را ترک کنید.
    • شرایط ناامن یا غیرقابل تحمل محل کار: ارائه مدارک دال بر ناایمن یا غیرقابل تحمل بودن محل کار

نکات کلی:

  • استعفا: برای ترک کار بعد از قرارداد، باید کتباً استعفانامه خود را به کارفرما ارائه دهید. در استعفانامه باید تاریخ آخرین روز کاری خود را ذکر کنید.
  • تسویه حساب: در زمان ترک کار، کارفرما موظف است حقوق معوقه، مرخصی استحقاقی و سایر مطالبات شما را پرداخت کند.
  • عدم رقابت: در برخی از قراردادها، بند عدم رقابت وجود دارد که به این معنی است که شما پس از ترک کار، نمی توانید برای مدت زمان مشخصی در شرکت رقیب کار کنید.

قوانین مربوط به ترک کار بعد از قرارداد در آلمان

قوانین مربوط به ترک کار بعد از قرارداد در آلمان به نوع قرارداد و شرایط خاص آن بستگی دارد. در ادامه به طور خلاصه به این قوانین می‌پردازیم:

قراردادهای موقت:

  • در قراردادهای موقت با مدت زمان مشخص، فسخ قرارداد قبل از موعد مقرر به طور کلی امکان‌پذیر نیست.
  • با این حال، در برخی موارد استثناهایی وجود دارد، مانند:
    • فسخ به دلیل اخطار فوری: هر دو طرف می‌توانند با وجود دلایل موجه، قرارداد را با اخطار فوری فسخ کنند. دلایل موجه می‌تواند شامل نقض شدید تعهدات توسط طرف مقابل، بیماری یا insolvenz des Arbeitgebers باشد.
    • فسخ به دلیل توافق طرفین: کارگر و کارفرما می‌توانند با توافق یکدیگر قرارداد را قبل از موعد مقرر فسخ کنند.

قراردادهای دائمی:

  • در قراردادهای دائمی، فسخ قرارداد توسط کارگر با رعایت دوره‌های پیش‌اخطار امکان‌پذیر است.
  • دوره پیش‌اخطار: طول دوره پیش‌اخطار به مدت زمان سابقه کار کارگر بستگی دارد. به عنوان مثال، برای سابقه کار کمتر از شش ماه، دوره پیش‌اخطار دو هفته است، و برای سابقه کار بیش از دو سال، دوره پیش‌اخطار یک ماه است.
  • فسخ به دلیل اخطار فوری: همانند قراردادهای موقت، فسخ قرارداد به دلیل اخطار فوری در قراردادهای دائمی نیز امکان‌پذیر است.

عواقب ترک کار بدون رعایت قوانین:

  • ترک کار بدون رعایت قوانین می‌تواند برای کارگر عواقبی به دنبال داشته باشد، از جمله:
    • پرداخت غرامت به کارفرما
    • از دست دادن مزایای پایان کار، مانند حق سنوات
    • ایجاد مشکل در دریافت بیمه بیکاری

نکات مهم:

  • قبل از ترک کار، حتماً قرارداد خود را به دقت مطالعه کنید و از حقوق و تعهدات خود آگاه باشید.
  • در صورت تمایل به ترک کار، حتماً به طور کتبی به کارفرمای خود اطلاع دهید.
  • در صورت وجود ابهام یا سوال، می‌توانید از مشاوره یک وکیل یا اتحادیه کارگری مربوطه استفاده کنید.

عواقب ترک کار به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: عواقب مالی و عواقب قانونی.

عواقب مالی:

  • قطع حقوق: اولین و مهم‌ترین عواقب ترک کار، قطع حقوق است. زمانی که شما کار خود را ترک می‌کنید، دیگر از کارفرما حقوق دریافت نمی‌کنید.
  • از دست دادن مزایای شغلی: با ترک کار، مزایایی مانند بیمه درمانی، بیمه بیکاری، واریزی سهم بیمه تامین اجتماعی و … را نیز از دست خواهید داد.
  • احتمال عدم پرداخت حقوق معوقه: در برخی موارد، ممکن است کارفرما از پرداخت حقوق معوقه شما خودداری کند.

عواقب قانونی:

  • غرامت: طبق قانون کار ایران، در صورتی که کارگر بدون ارائه دلیل موجه و طی مراحل قانونی، کار خود را ترک کند، موظف به پرداخت غرامت به کارفرما است. میزان این غرامت، معادل حقوق یک ماه یا ۱۵ روز از حقوق کارگر، به ازای هر سال سابقه کار است.
  • سوء سابقه: ترک کار بدون ارائه دلیل موجه و طی مراحل قانونی، می‌تواند در سابقه شغلی شما سوء سابقه محسوب شده و پیدا کردن شغل جدید را در آینده دشوارتر کند.

نکات مهم:

  • قبل از ترک کار، حتماً با کارفرمای خود صحبت کنید و استعفای خود را به صورت کتبی ارائه دهید.
  • در نامه استعفا، تاریخ دقیق ترک کار را ذکر کنید.
  • اگر دلیل موجهی برای ترک کار دارید، حتماً مدارک و مستندات مربوط به آن را به کارفرما ارائه دهید.
  • برای اطلاع از حقوق دقیق خود در زمان ترک کار، می‌توانید به اداره کار و امور اجتماعی مراجعه کنید.

قانون ترک کار در ایران: خلاصه‌ای از نکات کلیدی

قانون ترک کار در ایران، شرایطی را که در آن کارگر یا کارفرما می‌توانند قرارداد کار را به طور یک‌جانبه فسخ کنند، مشخص می‌کند. این قانون در ماده 21 قانون کار جمهوری اسلامی ایران آمده است.

موارد فسخ قرارداد کار توسط کارگر:

  • فقدان شرایط کار مطابق قرارداد: اگر شرایط کار مانند نوع کار، مزد، ساعات کار و مرخصی مطابق با قرارداد نباشد، کارگر می‌تواند قرارداد را فسخ کند.
  • عدم پرداخت حقوق: اگر کارفرما بیش از دو ماه حقوق کارگر را پرداخت نکند، کارگر می‌تواند قرارداد را فسخ کند.
  • سوء رفتار کارفرما: اگر کارفرما با کارگر رفتار نامناسبی داشته باشد یا او را مورد آزار و اذیت قرار دهد، کارگر می‌تواند قرارداد را فسخ کند.
  • خطر برای سلامتی یا جان کارگر: اگر کار در شرایطی باشد که سلامتی یا جان کارگر را به خطر بیندازد، کارگر می‌تواند قرارداد را فسخ کند.
  • فورس ماژور: در شرایطی که وقوع یک اتفاق ناگهانی مانند سیل یا زلزله، ادامه کار را غیرممکن کند، کارگر می‌تواند قرارداد را فسخ کند.

موارد فسخ قرارداد کار توسط کارفرما:

  • سوء رفتار کارگر: اگر کارگر مرتکب سوء رفتار سنگینی مانند دزدی یا فریب شود، کارفرما می‌تواند قرارداد را فسخ کند.
  • عدم انجام تعهدات کارگر: اگر کارگر به وظایف خود عمل نکند و به تذکرات کارفرما توجه نکند، کارفرما می‌تواند قرارداد را فسخ کند.
  • کاهش نیاز به کار: اگر کارفرما به دلیل شرایط اقتصادی یا سایر دلایل، به کارگر نیازی نداشته باشد، می‌تواند با پرداخت غرامت، قرارداد را فسخ کند.
  • انقضای مدت قرارداد: اگر قرارداد کار برای مدت مشخصی باشد، با پایان یافتن آن مدت، قرارداد به طور خودکار فسخ می‌شود.

نکات مهم:

  • در صورتی که کارگر یا کارفرما قصد فسخ قرارداد کار را داشته باشند، باید مراتب را به طور کتبی به طرف مقابل ابلاغ کنند.
  • کارگر در صورت فسخ قرارداد، موظف است طبق عرف و عادت، به کارفرما مهلت لازم برای یافتن جایگزین را بدهد.
  • کارفرما در صورت فسخ قرارداد، موظف است علاوه بر حقوق معوقه، غرامت فسخ قرارداد را نیز به کارگر پرداخت کند.
  • میزان غرامت فسخ قرارداد، بر اساس نوع قرارداد و مدت زمان کار، توسط مراجع حل اختلاف کارگری و کارفرمایی تعیین می‌شود.

موارد فسخ قرارداد کار در ایران

فسخ قرارداد کار به معنای به هم زدن و از بین بردن رابطه ی کارگر و کارفرما است. این موضوع می تواند به درخواست کارگر، کارفرما یا به موجب قانون رخ دهد.

موارد فسخ قرارداد کار به درخواست کارگر:

طبق ماده 21 قانون کار، کارگر می تواند در صورت وجود شرایطی، قرارداد کار خود را فسخ کند. این شرایط عبارتند از:

  • عدم پرداخت حقوق به مدت دو ماه یا بیشتر: اگر کارفرما به مدت دو ماه یا بیشتر حقوق کارگر را پرداخت نکند، کارگر می تواند قرارداد خود را فسخ کند.
  • عدم رعایت شرایط ایمنی و بهداشتی کار: اگر کارفرما شرایط ایمنی و بهداشتی کار را رعایت نکند و این موضوع سلامتی یا جان کارگر را به خطر اندازد، کارگر می تواند قرارداد خود را فسخ کند.
  • تکلیف به انجام کاری که مغایر با قرارداد یا عرف محل باشد: اگر کارفرما کارگری را به انجام کاری وادار کند که مغایر با قرارداد یا عرف محل باشد، کارگر می تواند قرارداد خود را فسخ کند.
  • سوء رفتار کارفرما یا نماینده او: اگر کارفرما یا نماینده او با کارگر سوء رفتار کند، کارگر می تواند قرارداد خود را فسخ کند.
  • ابتلاء به بیماری های صعب العلاج که انجام کار را برای کارگر غیرممکن کند: اگر کارگر به بیماری های صعب العلاج مبتلا شود که انجام کار را برای او غیرممکن کند، می تواند قرارداد خود را فسخ کند.
  • فوت همسر یا یکی از فرزندان کارگر: در صورت فوت همسر یا یکی از فرزندان کارگر، او می تواند به مدت دو ماه از مرخصی بدون حقوق استفاده کند و در صورت تمایل، پس از این مدت قرارداد خود را فسخ کند.
  • از دست دادن عضو بدن در اثر کار: اگر کارگر در اثر کار یکی از اعضای بدن خود را از دست بدهد، می تواند قرارداد خود را فسخ کند.
  • بارداری و زایمان: زنان کارگر می توانند در دوران بارداری و زایمان از مرخصی با حقوق استفاده کنند و پس از اتمام مرخصی، در صورت تمایل، قرارداد خود را فسخ کنند.

موارد فسخ قرارداد کار به درخواست کارفرما:

طبق ماده 25 قانون کار، کارفرما نیز می تواند در صورت وجود شرایطی، قرارداد کار کارگر را فسخ کند. این شرایط عبارتند از:

  • سوء رفتار کارگر: اگر کارگر سوء رفتاری انجام دهد که با شئون شغلی یا نظم و انضباط کارگاه مغایر باشد، کارفرما می تواند او را اخراج کند.
  • عدم انجام تعهدات کارگر: اگر کارگر تعهدات خود را در قبال کارفرما به درستی انجام ندهد، کارفرما می تواند او را اخراج کند.
  • غیبت غیر مجاز کارگر بیش از ده روز: اگر کارگر بدون مجوز بیش از ده روز متوالی یا پانزده روز متناوب غیبت کند، کارفرما می تواند او را اخراج کند.
  • افشاء اسرار شغلی یا ارتکاب به سرقت: اگر کارگر اسرار شغلی را افشاء کند یا مرتکب سرقت از کارفرما یا همکاران خود شود، کارفرما می تواند او را اخراج کند.
  • مستی حین کار: اگر کارگر در حین کار مست باشد، کارفرما می تواند او را اخراج کند.
  • ایجاد مزاحمت برای سایر کارگران یا مشتریان: اگر کارگر برای سایر کارگران یا مشتریان ایجاد مزاحمت کند، کارفرما می تواند او را اخراج کند.

فسخ قرارداد کار به موجب قانون:

علاوه بر موارد ذکر شده در بالا، در برخی موارد قانون نیز به طور خودکار قرارداد کار را فسخ می کند. این موارد عبارتند از:

  • مرگ کارگر: با فوت کارگر، قرارداد کار او به طور خودکار فسخ می شود.
  • بازنشستگی کارگر: با رسیدن به سن بازنشستگی، قرارداد کار به طور خودکار فسخ می شود.
  • از کارافتادگی کلی کارگر: اگر کارگر به طور کامل از کار افتاده شود، قرارداد کار او به طور خودکار فسخ می شود.
  • پایان مدت قرارداد کار موقت: با پایان مدت قرارداد کار موقت، قرارداد به طور خودکار فسخ می شود.

 

 

موارد فسخ قرارداد کار

فسخ قرارداد کار تابع قوانین و مقررات خاصی است که به نوع قرارداد، سابقه کار و دلایل فسخ بستگی دارد. به طور کلی، می توان موارد فسخ قرارداد کار را به دو دسته کلی تقسیم کرد:

1. فسخ توسط کارفرما:

در شرایطی که کارفرما دلایل موجه قانونی برای فسخ قرارداد داشته باشد، می تواند اقدام به اخراج کارمند کند. برخی از این دلایل عبارتند از:

  • عدم انجام تعهدات: کارمند به وظایف و تعهدات خود در قبال کارفرما عمل نکند.
  • رفتار غیرقابل قبول: کارمند مرتکب رفتارهای غیراخلاقی یا سوء رفتار در محل کار شود.
  • کاهش تقاضا: به دلیل شرایط اقتصادی یا تغییر در ساختار شرکت، کارفرما نیاز به تعدیل نیرو داشته باشد.
  • عدم توانایی کارمند: کارمند به دلیل بیماری یا ناتوانی جسمی یا ذهنی قادر به انجام وظایف خود نباشد.

2. فسخ توسط کارمند:

کارمند نیز می تواند در شرایطی اقدام به فسخ قرارداد کار خود کند. برخی از این شرایط عبارتند از:

  • استعفا: کارمند به طور داوطلبانه و با اراده ی خود تصمیم به ترک کار می گیرد.
  • پیدا کردن شغل جدید: کارمند شغل جدیدی پیدا کند که شرایط بهتری برای او فراهم می کند.
  • نقض قرارداد توسط کارفرما: کارفرما به تعهدات خود در قبال کارمند عمل نکند، مانند عدم پرداخت حقوق یا بیمه.
  • شرایط ناامن یا غیرقابل تحمل محل کار: محل کار برای سلامتی یا امنیت کارمند خطرناک باشد.
  • بیماری: ارائه گواهی پزشکی معتبر
  • مشکلات خانوادگی: ارائه مدارک دال بر ضرورت فسخ قرارداد

نکات کلی:

  • فسخ قرارداد کار باید به صورت کتبی به طرف مقابل ابلاغ شود.
  • در فسخ قرارداد توسط کارفرما، باید مهلت اخطار رعایت شود. مهلت اخطار به طور معمول به ازای هر سال سابقه کار، یک ماه است.
  • در صورت فسخ قرارداد به دلیل تقصیر یکی از طرفین، طرف مقابل ممکن است ملزم به پرداخت غرامت به طرف دیگر باشد.
  • برای کسب اطلاعات دقیق تر در مورد شرایط خاص خود، با یک مشاور حقوقی یا اتحادیه کارگری مشورت کنید.