دسته‌بندی نشده

آزادی مشروط در جرایم تعزیری مشاوره حقوقی

مشاوره حقوقی تلفنی آنلاین

آزادی مشروط در جرایم تعزیری

آزادی مشروط، یکی از تاسیسات حقوقی در قانون مجازات اسلامی ایران است که به محکومان به حبس تعزیری، تحت شرایطی، امکان آزادی قبل از پایان دوره محکومیت را می دهد.

هدف از آزادی مشروط، اصلاح و بازاجتماعی محکومان و کاهش جمعیت زندان ها است.

شرایط صدور حکم آزادی مشروط:

  • محکومیت به حبس تعزیری: فقط در مورد محکومان به حبس تعزیری می توان حکم آزادی مشروط صادر کرد.
  • تحمل بخشی از مجازات: محکوم باید بخشی از مجازات حبس خود را تحمل کند. این میزان به شرح زیر است:
    • در حبس های تعزیری بیش از ده سال: پس از تحمل نصف مدت محکومیت
    • در سایر موارد: پس از تحمل یک سوم مدت محکومیت
  • احراز شرایط زیر:
    • حسن اخلاق و رفتار در مدت زمان حبس: محکوم باید در طول دوران حبس، رفتار و اخلاقی نیکو داشته باشد.
    • احتمال عدم ارتکاب جرم توسط محکوم با توجه به رفتار و حالات او: با توجه به رفتار و شخصیت محکوم، احتمال اینکه او در آینده جرم مرتکب نشود وجود داشته باشد.
    • عدم استفاده از آزادی مشروط: محکوم قبلاً از آزادی مشروط استفاده نکرده باشد.
    • پرداخت ضرر و زیان: محکوم تا آنجا که توانایی مالی دارد باید ضرر و زیان ناشی از جرم را به شاکی بپردازد یا ترتیبی برای پرداخت آن اتخاذ کند.
  • پیشنهاد دادستان یا قاضی اجرای احکام: صدور حکم آزادی مشروط منوط به پیشنهاد دادستان یا قاضی اجرای احکام است.
  • موافقت دادگاه صادر کننده حکم: دادگاه صادر کننده حکم ابتدایی یا تجدید نظر باید با صدور حکم آزادی مشروط موافقت کند.

آثار صدور حکم آزادی مشروط:

  • آزادی از زندان: محکوم از زندان آزاد می شود و دوران باقی مانده محکومیت خود را در خارج از زندان سپری می کند.
  • تحت نظارت بودن: محکوم تحت نظارت دادستان و نیروهای انتظامی قرار می گیرد.
  • وظایف و تکالیف: محکوم باید وظایف و تکالیفی را که دادگاه تعیین می کند انجام دهد، مانند انجام کار اجباری، حضور منظم در مکان مشخص، عدم ارتباط با افراد معلوم الحال و …
  • در صورت تخلف: در صورت تخلف محکوم از شرایط آزادی مشروط، به زندان بازگردانده می شود و باقی مانده محکومیت او در زندان ت سپری خواهد شد.

موارد ممنوعیت صدور حکم آزادی مشروط:

  • محکومیت به اعدام: در مورد محکومان به اعدام نمی توان حکم آزادی مشروط صادر کرد.
  • محکومیت به حبس ابد: در مورد محکومان به حبس ابد نیز نمی توان حکم آزادی مشروط صادر کرد.
  • جرایم موضوع ماده 28 قانون مجازات اسلامی: در مورد جرایمی که در ماده 28 قانون مجازات اسلامی ذکر شده است، نیز نمی توان حکم آزادی مشروط صادر کرد. این جرایم عبارتند از:
    • افساد فی الارض
    • محاربه
    • بغی
    • جاسوسی
    • محاربه با خدا و رسول خدا
    • فساد فی الارض از طریق نشر اکاذیب، تشویش اذهان عمومی، تبلیغات علیه نظام و …

آزادی مشروط در قانون ایران

آزادی مشروط یکی از امتیازات قانونی است که به محکومان واجد شرایط اجازه می‌دهد تا قبل از پایان دوره محکومیت خود از حبس آزاد شوند.

هدف از آزادی مشروط:

  • بازاجتماعی شدن زندانیان
  • کاهش جمعیت زندان‌ها
  • دادن فرصت دوباره به زندانیان برای جبران اشتباهات خود

شرایط اعطای آزادی مشروط:

  • محکومیت به حبس تعزیری (یعنی حبس غیر قصاص)
  • گذراندن قسمتی از مجازات (نصف برای محکومیت‌های بیش از ده سال و یک سوم برای سایر محکومیت‌ها)
  • عدم سابقه محکومیت قطعی به جرایم سنگین
  • احراز حسن نیت و رفتار نیکو در زندان
  • ارائه تعهد و کفالت

مراحل اعطای آزادی مشروط:

  • تقاضای آزادی مشروط توسط زندانی
  • بررسی پرونده توسط قاضی ناظر زندان
  • اظهار نظر دادستان
  • تشکیل جلسه در شعبه مربوطه از دادگاه
  • صدور رای توسط دادگاه

آثار آزادی مشروط:

  • آزادی زندانی از زندان
  • تعهد به انجام تکالیف و الزامات مندرج در حکم آزادی مشروط (مانند عدم ارتکاب جرم جدید، حضور مرتب در مراجع قضایی، پرداخت جریمه و خسارات)
  • در صورت عدم رعایت تعهدات، زندانی به زندان بازخواهد گشت و باید بقیه محکومیت خود را نیز تحمل کند.

قوانین مربوط به آزادی مشروط:

  • قانون مجازات اسلامی
  • آیین نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی

نکات مهم:

  • آزادی مشروط یک حق مطلق نیست و اعطای آن به تشخیص دادگاه بستگی دارد.
  • زندانیان واجد شرایط می‌توانند برای استفاده از این امتیاز اقدام کنند.
  • رعایت تعهدات در دوران آزادی مشروط بسیار مهم است، زیرا در صورت عدم رعایت، زندانی به زندان بازخواهد گشت.

تذکر: این اطلاعات فقط جنبه اطلاع‌رسانی دارد و به هیچ وجه جایگزین مشاوره حقوقی تخصصی نیست. برای کسب اطلاعات بیشتر و دقیق‌تر در مورد آزادی مشروط، می‌توانید به مراجع قانونی یا یک وکیل دادگستری مراجعه کنید.

شرایط آزادی مشروط در ایران

آزادی مشروط، یکی از امكانات قانونی است که به موجب آن، محكوم به حبس می‌تواند قبل از اتمام محكومیت خود، به طور موقت آزاد شود. این امكان در راستای اصلاح و بازاجتماعی شدن زندانیان و کاهش تراكم جمعیت زندان‌ها در نظر گرفته شده است.

شرایط کلی اعطای آزادی مشروط:

  • محكومیت قطعی: فقط محكومانی كه حکم حبس آنها قطعی شده باشد، می‌توانند از آزادی مشروط استفاده كنند.
  • گذراندن بخشی از محكومیت: محكوم باید حداقل بخشی از محكومیت خود را گذرانده باشد. این مدت به نوع جرم و میزان محكومیت بستگی دارد.
  • حسن رفتار در زندان: محكوم باید در طول دوران حبس، از حسن رفتار و انضباط برخوردار باشد.
  • ارائه وثیقه: محكوم باید وثیقه مناسب برای تضمین بازگشت به زندان در صورت نقض شروط آزادی مشروط ارائه دهد.
  • عدم وجود محكومیت‌های دیگر: محكوم نباید به جرایم سنگین دیگر محكوم شده باشد.

مراحل اعطای آزادی مشروط:

  • تقاضای آزادی مشروط: محكوم یا وکیل او باید با مراجعه به دادسرای اجرای احكام، تقاضای آزادی مشروط را مطرح کند.
  • بررسی پرونده: دادستان پس از دریافت تقاضا، پرونده را بررسی و در صورت موافقت، آن را به شعبه اجرای احكام ارسال می‌کند.
  • تشکیل جلسه: در شعبه اجرای احكام، جلسه‌ای با حضور قاضی، نماینده دادستان و محكوم یا وکیل او تشكیل می‌شود.
  • صدور رأی: قاضی پس از استماع اظهارات طرفین و بررسی پرونده، رأی خود را مبنی بر اعطای یا عدم اعطای آزادی مشروط صادر می‌کند.

آثار آزادی مشروط:

  • آزادی از زندان: محكوم با اعطای آزادی مشروط، از زندان آزاد می‌شود و دوران باقی‌مانده محكومیت خود را در خارج از زندان می‌گذراند.
  • تحت نظارت بودن: محكوم در دوران آزادی مشروط، تحت نظارت دادستان و قاضی اجرای احكام قرار دارد.
  • شروط آزادی مشروط: محكوم باید شروطی را كه قاضی در رأی خود مشخص كرده است، رعایت كند. این شروط می‌تواند شامل مواردی مانند عدم ارتكاب جرم جدید، عدم خروج از كشور، معرفی خود به مأموران ذی‌صلاح در زمان‌های مقرر و … باشد.
  • لغو آزادی مشروط: در صورت نقض هر یك از شروط آزادی مشروط، قاضی می‌تواند حکم به لغو آزادی مشروط و بازگشت محكوم به زندان صادر كند.

توجه:

  • موارد ذکر شده صرفاً جنبه اطلاع رسانی دارد و به هیچ وجه جایگزین مشاوره حقوقی تخصصی با وکیل مجرب نمی باشد.
  • برای بررسی دقیق شرایط خود و اطلاع از جزئیات بیشتر در خصوص آزادی مشروط، حتماً با یک وکیل متخصص در امور کیفری مشورت نمایید.

 

مراحل اعطای آزادی مشروط در قانون:

مراحل اعطای آزادی مشروط در قانون آیین دادرسی کیفری جمهوری اسلامی ایران به شرح زیر است:

1. پیشنهاد آزادی مشروط:

  • محکوم می‌تواند پس از تحمل حداقل یک سوم از مجازات حبس خود، با رعایت شرایط زیر، تقاضای آزادی مشروط کند:
    • حسن رفتار در زندان
    • عدم سابقه محکومیت قطعی به جرایم سنگین
    • ارائه تعهد و کفالت
  • سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی موظف است در صورت احراز شرایط فوق، پیشنهاد آزادی مشروط را به دادستان یا دادیار ناظر زندان ارسال کند.

2. بررسی پیشنهاد توسط دادستان یا دادیار:

  • دادستان یا دادیار ناظر زندان پس از بررسی پیشنهاد و سوابق محکوم، در صورت موافقت، نظر خود را به دادگاه صادر کننده حکم اعلام می‌کند.

3. رسیدگی در دادگاه:

  • دادگاه با حضور دادستان یا نماینده او و همچنین محکوم یا وکیل او، به پیشنهاد آزادی مشروط رسیدگی می‌کند.
  • دادگاه در صورت احراز شرایط قانونی و با رعایت مصلحت جامعه، حکم به اعطای آزادی مشروط صادر می‌کند.

4. شرایط آزادی مشروط:

  • محکوم موظف است باقیمانده مجازات خود را در مدت آزماشی تحت مراقبت نظارت قرار گیرد.
  • مدت آزماشی معمولا معادل نصف باقی مانده مجازات است.
  • محکوم موظف است شرایط و تعهداتی را که دادگاه در حکم خود تعیین کرده است، رعایت کند. این تعهدات می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
    • عدم ارتکاب جرم جدید
    • مراجعه منظم به مددکار اجتماعی
    • پرداخت جریمه نقدی
    • انجام کار به نفع جامعه
    • عدم خروج از کشور بدون اجازه

5. آثار آزادی مشروط:

  • در صورت رعایت تعهدات توسط محکوم در مدت آزماشی، سوابق محکومیت او از بین می‌رود و مجازات حبس او به طور کامل اجرا شده تلقی می‌شود.
  • در صورت تخلف محکوم از تعهدات، به زندان بازگردانده شده و باقیمانده مجازات او اجرا خواهد شد.

نکات:

  • اعطای آزادی مشروط اختیاری است و دادگاه می‌تواند با وجود احراز شرایط، با تقاضای آزادی مشروط مخالفت کند.
  • در برخی موارد، مانند جرایم سنگین یا سابقه محکومیت‌های متعدد، اعطای آزادی مشروط با شرایط مشددتر صورت می‌گیرد.
  • برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص مراحل و شرایط اعطای آزادی مشروط، می‌توانید به قانون آیین دادرسی کیفری و همچنین وکلای متخصص در امور کیفری مرجعه کنید.

مراحل اعطای آزادی مشروط در ایران

مراحل اعطای آزادی مشروط در ایران به شرح زیر است:

1. تحمل بخشی از مجازات:

  • محکوم باید حداقل نصف از مجازات حبس خود را تحمل کند.
  • در مورد حبس های بیش از ده سال، محکوم باید یک سوم از مجازات را تحمل کند.
  • در مورد محکومان به حبس ابد، اعطای آزادی مشروط ممکن نیست.

2. ارائه درخواست آزادی مشروط:

  • محکوم یا وکیل او باید درخواست آزادی مشروط را به دادگاه صادر کننده حکم ارائه دهد.
  • در این درخواست باید مشخصات کامل محکوم، نوع و میزان مجازات، و دلایل درخواست آزادی مشروط قید شود.

3. بررسی درخواست توسط شورای طبقه بندی:

  • درخواست آزادی مشروط به شورای طبقه بندی زندان ارجاع می شود.
  • این شورا متشکل از قاضی، نماینده سازمان زندان ها، مددکار اجتماعی، روانشناس و سایر متخصصان مربوطه است.
  • شورای طبقه بندی سابقه رفتاری و اخلاقی محکوم در زندان، وضعیت روانی و خانوادگی او، و احتمال بازگشت مجدد او به جرم را بررسی می کند.

4. نظر دادستان:

  • دادستان نیز در مورد اعطای آزادی مشروط به محکوم نظر می دهد.
  • نظر دادستان برای قاضی صرفاً مشورتی است.

5. تصمیم گیری توسط قاضی:

  • نهایتا قاضی دادگاه با بررسی نظر شورای طبقه بندی و دادستان، در خصوص اعطای آزادی مشروط به محکوم تصمیم گیری می کند.
  • قاضی می تواند آزادی مشروط را اعطا کند، رد کند، یا به زمان دیگری موکول کند.

شرایط اعطای آزادی مشروط:

  • حسن رفتار و اخلاق محکوم در زندان
  • احتمال عدم ارتکاب جرم مجدد توسط محکوم
  • ارائه تضمین های لازم از سوی محکوم یا کفیل

تعهدات محکوم در دوران آزادی مشروط:

  • حضور منظم در جلسات مددکاری
  • انجام تعهدات مربوط به جبران خسارت
  • خودداری از ارتکاب هرگونه جرم
  • اطلاع مراتب غیبت از محل سکونت به مقام قضایی

موارد لغو آزادی مشروط:

  • ارتکاب جرم جدید در دوران آزادی مشروط
  • عدم رعایت تعهدات مربوط به آزادی مشروط
  • سوء رفتار و اخلاق محکوم در دوران آزادی مشروط

تذکرات:

  • این اطلاعات فقط جنبه اطلاع رسانی دارد و برای ارائه مشاوره حقوقی کافی نیست.
  • در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر یا مشاوره در خصوص این موضوع، باید به وکیل یا مشاور حقوقی مراجعه کنید.