شروط دوازده گانه طلاق

شروط دوازده گانه طلاق در عقدنامه

شروط دوازده گانه طلاق در واقع شروطی هستند که زن و شوهر می‌توانند ضمن عقد نکاح به عنوان شروط ضمن عقد در سند ازدواج خود درج کنند. این شروط به زن اختیاراتی می‌دهد که در صورت تحقق آنها می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند.

موارد دوازده گانه این شروط به شرح زیر است:

1. عدم پرداخت نفقه: اگر شوهر نفقه زن را به مدت شش ماه بدون عذر موجه پرداخت نکند، زن می‌تواند به شرط اثبات عدم پرداخت نفقه از طریق دادگاه تقاضای طلاق کند.
2. سوء رفتار و سوء معاشرت: در صورتی که رفتار و یا معاشرت زوج با زوجه به گونه‌ای باشد که از نظر عرفی و شرعی غیرقابل تحمل باشد، زن می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند.
3. اعتیاد به مواد مخدر: اگر شوهر به مواد مخدر، مشروبات الکلی یا سایر مواد روان‌گردان اعتیاد داشته باشد و به رغم تذکرات کتبی و شفاهی از سوی زن و یا دادگاه، از ترک آن خودداری کند، زن می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند.
4. محکومیت به حبس: اگر شوهر به حبس طویل‌المدت محکوم شود و یا به دلیل ارتکاب جرم مشمول مجازات‌های سنگین شود، زن می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند.
5. ترک زندگی مشترک: اگر شوهر بدون دلیل موجه زندگی مشترک را ترک کند و به مدت شش ماه متوالی از بازگشت به منزل خودداری کند، زن می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند.
6. عدم تمکین: اگر زن بدون دلیل موجه از تمکین شوهر خودداری کند، شوهر می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند.
7. جنون: اگر بعد از ازدواج یکی از زوجین دچار جنون شود، به طوری که زندگی مشترک را مختل کند، طرف سالم می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند.
8. عسر و حرج: هرگاه زوج در شرایطی باشد که ادامه زندگی مشترک برای او به لحاظ جسمی یا روحی دشوار و غیرقابل تحمل باشد، می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق به دلیل عسر و حرج کند.
9. بیماری صعب العلاج: اگر یکی از زوجین به بیماری صعب العلاج مبتلا شود که زندگی مشترک را مختل کند، طرف سالم می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند.
10. نزدیکی زن به غیر شوهر: اگر زن به زنا متهم شود و زنای او ثابت شود، شوهر می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند.
11. استنکاف شوهر از انجام تعهدات: اگر شوهر از انجام تعهدات زوجیت خود مثل پرداخت مهریه، نفقه و یا حضانت فرزند خودداری کند، زن می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند.
12. اختلاف شدید و ناسازگاری: اگر بین زوجین اختلاف شدید و ناسازگاری وجود داشته باشد که به رغم صلح و سازش و یا مشاوره حل نشود، هر یک از زوجین می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند.

نکاتی در مورد شروط دوازده گانه طلاق:

• شروط دوازده گانه طلاق صرفا در صورتی قابل استناد در دادگاه هستند که ضمن عقد نکاح در سند ازدواج به طور کتبی و صریح درج شده باشند.
• اثبات تحقق هر یک از شروط دوازده گانه طلاق بر عهده ی زنی است که از دادگاه تقاضای طلاق می‌کند.
• در صورت اثبات هر یک از شروط دوازده گانه طلاق، دادگاه به زوجین فرصت می‌دهد تا با یکدیگر صلح و سازش کنند و در صورت عدم سازش، حکم طلاق صادر می‌شود.
• در برخی از موارد، مثل عسر و حرج، قاضی دادگاه می‌تواند بدون نیاز به اثبات تقصیر از سوی زوج، حکم طلاق را صادر کند.

اعتیاد به مواد مخدر و طلاق

اعتیاد به مواد مخدر می‌تواند تاثیر مخربی بر زندگی زناشویی داشته باشد و در نهایت منجر به طلاق شود.

اثرات اعتیاد بر زندگی مشترک:

• مشکلات مالی: معتادان اغلب پول خود را صرف مواد مخدر می‌کنند و ممکن است برای تامین هزینه‌های زندگی و نیازهای خانواده پول کافی نداشته باشند.
• خشونت: اعتیاد به مواد مخدر می‌تواند منجر به پرخاشگری و خشونت شود.
• بی‌اعتمادی: دروغ گفتن و پنهان‌کاری از جمله عوارض شایع اعتیاد است که می‌تواند اعتماد بین زوجین را از بین ببرد.
• غفلت از خانواده: معتادان اغلب به دلیل تمرکز بر روی مواد مخدر، از خانواده خود غافل می‌شوند و به نیازهای آنها توجه کافی نمی‌کنند.
• مشکلات روحی و روانی: اعتیاد به مواد مخدر می‌تواند منجر به افسردگی، اضطراب و سایر مشکلات روحی و روانی در فرد معتاد و همسرش شود.

در بسیاری از موارد، طلاق تنها راه حل برای رهایی از مشکلات ناشی از اعتیاد به مواد مخدر است.

با این حال، قبل از تصمیم به طلاق، باید موارد زیر را در نظر گرفت:

• آیا امکان ترک اعتیاد وجود دارد؟
• اگر فرد معتاد تمایل به ترک اعتیاد داشته باشد، می‌توان با مراجعه به متخصصان و مراکز ترک اعتیاد، برای حل این مشکل تلاش کرد.
• آیا فرزندان در میان هستند؟
• طلاق می‌تواند تاثیر مخربی بر فرزندان داشته باشد، به همین دلیل، قبل از طلاق باید به طور کامل در مورد آینده آنها و نحوه حضانت آنها تصمیم‌گیری کرد.
• آیا حمایت‌های اجتماعی و خانوادگی وجود دارد؟
• حمایت اطرافیان می‌تواند در این شرایط بسیار کمک‌کننده باشد.

بیماری صعب العلاج به عنوان شرط ضمن عقد و طلاق

در قانون ایران، ابتلاء به بیماری صعب العلاج می‌تواند به عنوان یکی از شروط ضمن عقد برای طلاق تلقی شود.

شروط ضمن عقد، شروطی هستند که زوجین در زمان عقد نکاح به آن توافق می‌کنند و در صورت تحقق یافتن شرط، می‌توانند از حق طلاق استفاده کنند.

ماده 1130 قانون مدنی در این خصوص بیان می‌دارد:

“هر شرطی که بین زوجین در ضمن عقد نکاح یا بعد از آن شرط شود، مادام که مخالف با مقصود و مبنای نکاح و مغایر با شرع نباشد، نافذ است.”

بر اساس این ماده، زوجین می‌توانند شرط کنند که در صورت ابتلاء یکی از آنها به بیماری صعب العلاج، طرف مقابل حق طلاق داشته باشد.

نکات مهم در مورد شرط ضمن عقد مربوط به بیماری صعب العلاج:

• بیماری باید صعب العلاج باشد: منظور از بیماری صعب العلاج، بیماری است که:
  • درمان قطعی برای آن وجود نداشته باشد.
  • درمان آن بسیار دشوار و پرهزینه باشد.
  • زندگی مشترک را مختل کند و برای طرف مقابل مشقت و سختی ایجاد کند.
• تشخیص بیماری باید توسط مراجع پزشکی قانونی صورت گیرد: برای اثبات صعب العلاج بودن بیماری، باید به پزشکی قانونی مراجعه کرد و گواهی مربوطه را اخذ نمود.
• شرط باید به طور دقیق و روشن در عقد نکاح ذکر شود: باید نوع بیماری، شرایط و آثار ناشی از آن در شرط به طور واضح و مشخص بیان شود.

در صورتیکه شرط ضمن عقد مربوط به بیماری صعب العلاج وجود داشته باشد، در صورت تحقق یافتن شرط، می‌توان به یکی از روش‌های زیر اقدام به طلاق کرد:

• توافق طرفین: زوجین می‌توانند با توافق یکدیگر و بدون نیاز به حکم دادگاه، طلاق بگیرند.
• مراجعه به دادگاه: اگر زوجین به توافق نرسند، می‌توانند با ارائه دادخواست به دادگاه خانواده، تقاضای طلاق به دلیل تحقق شرط ضمن عقد را بنمایند.

موارد زیر در مورد طلاق به دلیل بیماری صعب العلاج قابل ذکر است:

• بیماری باید قبل از طلاق وجود داشته باشد: ابتلاء به بیماری صعب العلاج باید قبل از طلاق رخ داده باشد و در زمان عقد وجود نداشته باشد.
• بیماری باید ناشی از سوء رفتار یا تقصیر طرف مقابل نباشد: اگر بیماری ناشی از سوء رفتار یا تقصیر یکی از طرفین باشد، طلاق به دلیل شرط ضمن عقد امکان‌پذیر نیست.
• طرف مقابل حق فسخ دارد: طرف مقابل در صورت اثبات صحت شرط و تحقق یافتن آن، حق فسخ عقد نکاح و طلاق را دارد.