مشاوره حقوقي

مشاوره حقوقی آزادی مشروط و 4 شرط لازم

مشاوره حقوقی انحصار وراثت حضوری

مشاوره حقوقی آزادی مشروط در ایران

آزادی مشروط، یکی از امتیازات قانونی است که به موجب آن، محکوم به حبس می‌تواند پس از تحمل بخشی از مجازات خود، به طور موقت آزاد شود.

شرایط اعطای آزادی مشروط:

  • گذراندن حداقل یک سوم از مجازات: به طور کلی، محکوم باید حداقل یک سوم از مجازات حبس خود را تحمل کرده باشد تا واجد شرایط استفاده از آزادی مشروط شود.
  • حسن رفتار در زندان: محکوم باید در طول دوران حبس خود، از حسن رفتار و انضباط برخوردار بوده باشد.
  • ارائه تعهد و وثیقه: محکوم باید تعهد کند که در دوره آزادی مشروط، قوانین و مقررات را رعایت کند و همچنین باید وثیقه مناسب ارائه دهد.

مزایای آزادی مشروط:

  • بازگشت به جامعه: آزادی مشروط به محکوم این امکان را می‌دهد که به جامعه بازگردد و به زندگی عادی خود ادامه دهد.
  • فرصت اشتغال و کسب درآمد: محکوم در دوره آزادی مشروط می‌تواند به دنبال شغل و کسب درآمد باشد.
  • جلوگیری از آسیب‌های اجتماعی: آزادی مشروط می‌تواند از آسیب‌های اجتماعی ناشی از حبس طولانی مدت، مانند از هم پاشیدگی خانواده و طرد اجتماعی، جلوگیری کند.

مراحل درخواست آزادی مشروط:

  • تکمیل فرم درخواست: محکوم باید فرم درخواست آزادی مشروط را تکمیل و به مقامات قضایی ارائه دهد.
  • بررسی پرونده: مقامات قضایی پرونده محکوم را بررسی می‌کنند و در صورت واجد شرایط بودن، با درخواست آزادی مشروط وی موافقت می‌کنند.
  • تعیین وثیقه: مقامات قضایی وثیقه مناسب برای آزادی مشروط را تعیین می‌کنند.
  • اخذ تعهد: محکوم باید تعهد کند که در دوره آزادی مشروط، قوانین و مقررات را رعایت کند.

نکات مهم:

  • آزادی مشروط یک حق مطلق نیست: اعطای آزادی مشروط به تشخیص قاضی بستگی دارد و یک حق مطلق برای محکوم نیست.
  • تعهدات آزادی مشروط: محکوم در دوره آزادی مشروط باید تعهدات خود را به طور کامل انجام دهد و در غیر این صورت، به زندان بازگردانده خواهد شد.
  • نظارت بر محکوم: در دوره آزادی مشروط، بر رفتار و فعالیت‌های محکوم نظارت می‌شود.

 

 

 

 

4 شرط لازم برای آزادی مشروط در ایران

طبق قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی ایران، آزادی مشروط یکی از امتیازات قانونی است که به برخی از محکومین واجد شرایط تعلق می‌گیرد.

شرایط آزادی مشروط در ماده 58 قانون مجازات اسلامی به شرح زیر است:

1. سابقه حسنه:

  • محکوم باید از لحاظ سابقه و رفتار در زندان حسنه باشد.
  • این به معنای آن است که محکوم باید رفتار منضبطی در زندان داشته باشد و مرتکب تخلفات انضباطی یا جرایم جدید نشده باشد.

2. قدرت پرداخت دیه یا ضرر و زیان:

  • اگر محکوم به پرداخت دیه یا ضرر و زیان باشد، باید توانایی پرداخت آن را داشته باشد.
  • در غیر این صورت، مشمول آزادی مشروط نخواهد شد.

3. تعهد و التزام به عدم ارتکاب جرم:

  • محکوم باید تعهد و التزام کتبی دهد که پس از آزادی، از ارتکاب جرم جدید خودداری کند.
  • این تعهد باید توسط ضامن یا کفیل نیز ضمانت شود.

4. تامین مناسب:

  • محکوم باید تامین مناسب برای عدم ارتکاب جرم جدید ارائه دهد.
  • این تامین می‌تواند به صورت وثیقه، ضمانت یا سپرده نقدی باشد.

نکات مهم:

  • آزادی مشروط به تصمیم قاضی دادگاه بستگی دارد و حق ذاتی محکوم محسوب نمی‌شود.
  • قاضی دادگاه با بررسی شرایط محکوم، از جمله موارد ذکر شده در بالا، در خصوص اعطای یا عدم اعطای آزادی مشروط تصمیم‌گیری خواهد کرد.
  • محکوم در دوره آزادی مشروط باید تحت نظارت مراجع قضایی باشد و شروط آزادی مشروط را به طور کامل رعایت کند.
  • در صورت نقض شروط آزادی مشروط، محکوم به زندان بازگردانده خواهد شد.

 

 

 

 

 

مراحل درخواست آزادی مشروط در ایران

آزادی مشروط یکی از امتیازات قانونی است که به زندانیان واجد شرایط تعلق می‌گیرد و به آنها اجازه می‌دهد تا قبل از پایان دوران محکومیت خود از زندان آزاد شوند.

مراحل درخواست آزادی مشروط به شرح زیر است:

1. ارائه تقاضا:

  • اولین قدم برای درخواست آزادی مشروط، ارائه تقاضا توسط زندانی به مقامات قضایی است.
  • این تقاضا باید به صورت کتبی و خطاب به دادگاه یا رییس زندان محل نگهداری زندانی باشد.
  • در تقاضای آزادی مشروط باید مشخصات کامل زندانی، نوع جرم ارتکابی، تاریخ وقوع جرم، مدت محکومیت، میزان تحمل کیفر و سایر اطلاعات مربوطه قید شود.

2. بررسی تقاضا:

  • پس از ارائه تقاضا، مقامات قضایی پرونده زندانی را بررسی می‌کنند.

  • در این بررسی، موارد زیر مورد توجه قرار می‌گیرد:

    • سابقه رفتاری زندانی در زندان: از جمله حسن اخلاق، انضباط، نظم، فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی، اشتغال به کار و پرداخت غرامت و خسارات
    • میزان تحمل کیفر: اینکه زندانی چه قسمتی از محکومیت خود را تحمل کرده است.
    • احتمال بازگشت به جرم: بررسی احتمال ارتکاب جرم مجدد توسط زندانی پس از آزادی
    • وضعیت اجتماعی و خانوادگی زندانی: از جمله داشتن محل سکونت مناسب، شغل و تمکن مالی، و همچنین حمایت خانواده

3. تشکیل شورای طبقه‌بندی:

  • برای بررسی دقیق‌تر واجد شرایط بودن زندانی برای آزادی مشروط، شورای طبقه‌بندی در زندان تشکیل می‌شود.
  • این شورا متشکل از رییس زندان، قاضی ناظر زندان، مددکار اجتماعی، روانشناس و سایر متخصصان مربوطه است.
  • شورای طبقه‌بندی پرونده زندانی را به طور کامل بررسی و در مورد واجد شرایط بودن یا نبودن وی برای آزادی مشروط نظر خود را اعلام می‌کند.

4. صدور رأی:

  • در نهایت، دادگاه با توجه به نظر شورای طبقه‌بندی و سایر اوضاع و احوال، در مورد آزادی مشروط زندانی تصمیم می‌گیرد.
  • در صورت موافقت دادگاه با آزادی مشروط، برای زندانی قرار وثیقه صادر می‌شود و وی پس از تودیع وثیقه از زندان آزاد می‌شود.

شرایط آزادی مشروط:

  • گذراندن حداقل یک سوم از مدت محکومیت: به جز در برخی موارد خاص، زندانی باید حداقل یک سوم از مدت محکومیت خود را در زندان گذرانده باشد تا بتواند تقاضای آزادی مشروط کند.
  • عدم سابقه محکومیت قطعی قبلی: به طور کلی، زندانیانی که سابقه محکومیت قطعی قبلی به جرایم سنگین یا محکومیت به حبس ابد داشته باشند، مشمول آزادی مشروط نمی‌شوند.
  • ارائه وثیقه: زندانی باید وثیقه مناسب برای تضمین حضور خود در مراجع قضایی و عدم ارتکاب جرم مجدد ارائه کند.
  • تعهد به انجام برخی تکالیف: زندانی ممکن است ملزم به انجام برخی تکالیف مانند پرداخت غرامت و خسارات، حضور در جلسات مشاوره یا مددکاری، عدم خروج از کشور و عدم ارتکاب جرم جدید شود.

نکات مهم:

  • آزادی مشروط یک حق مطلق برای زندانیان نیست و دادگاه مختار است که با آن موافقت کند یا نکند.
  • در صورت نقض شروط آزادی مشروط، زندانی به زندان بازگردانده خواهد شد.
  • برای درخواست آزادی مشروط، زندانی باید از یک وکیل یا مشاور حقوقی کمک بگیرد.

شرایط اعطای آزادی مشروط در قانون ایران

آزادی مشروط یکی از طرق فوق العاده اعاده دادرسی در قانون ایران است که به موجب آن، محکوم به حبس می‌تواند در برخی شرایط، قبل از اتمام مدت محکومیت خود از زندان آزاد شود.

شرایط اعطای آزادی مشروط:

طبق ماده 58 قانون آیین دادرسی کیفری، برای اعطای آزادی مشروط به محکوم به حبس، شرایط زیر باید وجود داشته باشد:

  • حسن اخلاق و رفتار: محکوم باید در طول دوران حبس از حسن اخلاق و رفتار برخوردار باشد و به مقررات زندان و دستورات مقامات زندان احترام بگذارد.
  • احتمال عدم ارتکاب جرم مجدد: باید احتمال قوی وجود داشته باشد که محکوم پس از آزادی، مرتکب جرم مجددی نشود.
  • جبران خسارات: محکوم باید تا حد امکان خسارات وارده به بزه دیده را جبران کرده باشد.
  • سپردن وثیقه: محکوم باید با ارائه وثیقه یا کفالت مناسب، اطمینان خاطر مقامات قضایی را از عدم ارتکاب جرم مجدد پس از آزادی جلب کند.

موارد ممنوعیت اعطای آزادی مشروط:

در برخی موارد، اعطای آزادی مشروط به محکوم به حبس ممنوع است. این موارد عبارتند از:

  • محکومیت به حبس ابد: به محکومان به حبس ابد، آزادی مشروط داده نمی‌شود.
  • محکومیت به جرایم سنگین: به محکومان به برخی جرایم سنگین مانند قتل عمد، افساد فی الارض، محاربه و تجاوز به عنف، آزادی مشروط داده نمی‌شود.
  • سابقه کیفری: اگر محکوم سابقه کیفری داشته باشد، ممکن است مشمول آزادی مشروط نشود.
  • عدم جبران خسارات: اگر محکوم از جبران خسارات وارده به بزه دیده خودداری کند، مشمول آزادی مشروط نخواهد شد.

نحوه اعطای آزادی مشروط:

  • پیشنهاد سازمان زندان‌ها: ابتدا سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور با بررسی شرایط محکوم، در صورت واجد شرایط بودن وی، به دادستان یا دادیار زندان پیشنهاد آزادی مشروط او را می‌دهد.
  • بررسی توسط دادستان یا دادیار زندان: دادستان یا دادیار زندان به پیشنهاد سازمان زندان‌ها رسیدگی و در صورت موافقت، پرونده را به دادگاه صالح ارسال می‌کند.
  • رسیدگی توسط دادگاه: دادگاه صالح به پرونده رسیدگی و در صورت احراز شرایط قانونی، با صدور حکم آزادی مشروط، محکوم را از زندان آزاد می‌کند.

آثار آزادی مشروط:

  • آزادی از زندان: محکوم با اعطای آزادی مشروط، از زندان آزاد می‌شود و دوران باقی مانده محکومیت خود را در خارج از زندان سپری می‌کند.
  • تحت نظارت بودن: محکوم در دوران آزادی مشروط تحت نظارت مراجع قضایی و سازمان زندان‌ها قرار دارد و موظف است مقررات مربوط به آزادی مشروط را رعایت کند.
  • احتمال بازگشت به زندان: اگر محکوم در دوران آزادی مشروط مرتکب جرم جدیدی شود، به زندان بازگردانده می‌شود و بقیه محکومیت قبلی او نیز اجرا خواهد شد.

نکات مهم:

  • آزادی مشروط یک حق مطلق برای محکوم به حبس نیست و اعطای آن به صلاحدید قاضی بستگی دارد.
  • درخواست آزادی مشروط باید به همراه مدارک و مستندات لازم به مراجع قضایی ارائه شود.
  • اگر درخواست آزادی مشروط رد شود، محکوم می‌تواند به آن اعتراض کند.

توصیه می‌شود برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد شرایط اعطای آزادی مشروط، به متن کامل قانون آیین دادرسی کیفری یا به یک وکیل یا کارشناس حقوقی مجرب مراجعه کنید.

موارد ممنوعیت اعطای آزادی مشروط در ایران

طبق قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی ایران، آزادی مشروط به برخی از محکومین واجد شرایط تعلق می‌گیرد.

با این حال، در برخی موارد، اعطای آزادی مشروط به محکوم ممنوع است.

موارد ممنوعیت اعطای آزادی مشروط در ماده 58 قانون مجازات اسلامی به شرح زیر است:

1. محکومیت به حبس ابد:

  • محکومین به حبس ابد مشمول آزادی مشروط نمی‌شوند.

2. محکومیت به حد:

  • محکومین به حدود شرعی مانند اعدام، رجم، قطع دست یا پا و تازیانه مشمول آزادی مشروط نمی‌شوند.

3. محکومیت به بیش از 10 سال حبس در جرایم عمدی:

  • محکومینی که به بیش از 10 سال حبس در جرایم عمدی محکوم شده باشند، مشمول آزادی مشروط نمی‌شوند.
  • جرایم عمدی جرایمی هستند که فاعل با علم و آگاهی و قصد ارتکاب جرم آن را انجام می‌دهد.

4. محکومیت به بیش از 5 سال حبس در جرایم متعدد:

  • محکومینی که در دو فقره یا بیشتر به حبس بیش از 5 سال در جرایم عمدی محکوم شده باشند، مشمول آزادی مشروط نمی‌شوند.

5. سابقه ارتکاب جرم پس از آزادی مشروط:

  • اگر محکوم سابقه آزادی مشروط داشته باشد و در دوره آزادی مشروط مرتکب جرم جدیدی شده باشد، مشمول آزادی مشروط برای جرم بعدی نخواهد شد.

6. جرایم علیه امنیت داخلی یا خارجی کشور:

  • محکومین به جرایم علیه امنیت داخلی یا خارجی کشور مشمول آزادی مشروط نمی‌شوند.

7. جرایم مربوط به قاچاق مواد مخدر:

  • محکومین به جرایم مربوط به قاچاق مواد مخدر در صورتی که مشمول اعدام نباشند، می‌توانند پس از تحمل حداقل یک سوم از مجازات حبس خود، از آزادی مشروط استفاده کنند.

8. جرایم ارتکابی توسط مستخدمان دولت:

  • در مورد مستخدمان دولت که مرتکب جرایم عمدی شده‌اند، اعطای آزادی مشروط منوط به اخراج از خدمت آنها خواهد بود.

نکات مهم:

  • موارد ذکر شده در بالا فقط برخی از موارد ممنوعیت اعطای آزادی مشروط هستند.
  • برای بررسی دقیق شرایط اعطای یا عدم اعطای آزادی مشروط، باید به قانون مجازات اسلامی و سایر قوانین و مقررات مربوطه مراجعه کرد.
  • در صورت داشتن هر گونه سوال در خصوص آزادی مشروط، حتماً با یک وکیل دادگستری مشورت کنید.

 

 

 

 

نحوه اعطای آزادی مشروط در ایران

آزادی مشروط یکی از امتیازات قانونی است که به زندانیان واجد شرایط تعلق می‌گیرد و به آنها اجازه می‌دهد تا قبل از پایان دوران محکومیت خود از زندان آزاد شوند. اعطای آزادی مشروط به منظور اصلاح و بازسازی زندانیان و بازگشت آنها به جامعه به عنوان عضوی مفید و قانونمند صورت می‌گیرد.

مراحل اعطای آزادی مشروط:

  1. تقاضای آزادی مشروط:

    • اولین قدم برای اعطای آزادی مشروط، ارائه تقاضا توسط زندانی به مقامات قضایی است.
    • این تقاضا باید به صورت کتبی و خطاب به دادگاه یا رییس زندان محل نگهداری زندانی باشد.
    • در تقاضای آزادی مشروط باید مشخصات کامل زندانی، نوع جرم ارتکابی، تاریخ وقوع جرم، مدت محکومیت، میزان تحمل کیفر و سایر اطلاعات مربوطه قید شود.
  2. بررسی تقاضا:

    • پس از ارائه تقاضا، مقامات قضایی پرونده زندانی را بررسی می‌کنند.
    • در این بررسی، موارد زیر مورد توجه قرار می‌گیرد:
      • سابقه رفتاری زندانی در زندان: از جمله حسن اخلاق، انضباط، نظم، فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی، اشتغال به کار و پرداخت غرامت و خسارات
      • میزان تحمل کیفر: اینکه زندانی چه قسمتی از محکومیت خود را تحمل کرده است.
      • احتمال بازگشت به جرم: بررسی احتمال ارتکاب جرم مجدد توسط زندانی پس از آزادی
      • وضعیت اجتماعی و خانوادگی زندانی: از جمله داشتن محل سکونت مناسب، شغل و تمکن مالی، و همچنین حمایت خانواده
  3. تشکیل شورای طبقه‌بندی:

    • برای بررسی دقیق‌تر واجد شرایط بودن زندانی برای آزادی مشروط، شورای طبقه‌بندی در زندان تشکیل می‌شود.
    • این شورا متشکل از رییس زندان، قاضی ناظر زندان، مددکار اجتماعی، روانشناس و سایر متخصصان مربوطه است.
    • شورای طبقه‌بندی پرونده زندانی را به طور کامل بررسی و در مورد واجد شرایط بودن یا نبودن وی برای آزادی مشروط نظر خود را اعلام می‌کند.
  4. صدور رأی:

    • در نهایت، دادگاه با توجه به نظر شورای طبقه‌بندی و سایر اوضاع و احوال، در مورد آزادی مشروط زندانی تصمیم می‌گیرد.
    • در صورت موافقت دادگاه با آزادی مشروط، برای زندانی قرار وثیقه صادر می‌شود و وی پس از تودیع وثیقه از زندان آزاد می‌شود.

شرایط آزادی مشروط:

  • گذراندن حداقل یک سوم از مدت محکومیت: به جز در برخی موارد خاص، زندانی باید حداقل یک سوم از مدت محکومیت خود را در زندان گذرانده باشد تا بتواند تقاضای آزادی مشروط کند.
  • عدم سابقه محکومیت قطعی قبلی: به طور کلی، زندانیانی که سابقه محکومیت قطعی قبلی به جرایم سنگین یا محکومیت به حبس ابد داشته باشند، مشمول آزادی مشروط نمی‌شوند.
  • ارائه وثیقه: زندانی باید وثیقه مناسب برای تضمین حضور خود در مراجع قضایی و عدم ارتکاب جرم مجدد ارائه کند.
  • تعهد به انجام برخی تکالیف: زندانی ممکن است ملزم به انجام برخی تکالیف مانند پرداخت غرامت و خسارات، حضور در جلسات مشاوره یا مددکاری، عدم خروج از کشور و عدم ارتکاب جرم جدید شود.

نقش وکیل در فرآیند اعطای آزادی مشروط:

  • وکیل می‌تواند با بررسی پرونده زندانی، به او در جهت تکمیل صحیح تقاضا و ارائه مستندات لازم یاری رساند.
  • وکیل می‌تواند در جلسات شورای طبقه‌بندی و دادگاه از موکل خود دفاع کند و با ارائه دلایل و مستندات، شانس موافقت با آزادی مشروط را افزایش دهد.
  • وکیل می‌تواند در صورت مخالفت دادگاه با آزادی مشروط، به نفع موکل خود واخواهی یا فرجام‌خواهی کند.